709

[10 Feb 2011]

(...)
Cherlawy Henryczek od soboty raczkuje, wstaje i siada.
Pewnie też od paracetamolu.
Dynia nadal wyłącznie turlu turlu.
- Dyniu – szepcę Dyni w ucho – pospiesznie czyń notatki dotyczące mechaniki, hydrauliki i trajektorii, gdyż jeśli twój ojciec się dowie o wyczynach Henryczka, a dowie się, bo zaraz po wsi się rozniesie,  to żyć nie da nam obu.
Dynia na to  turlu turlu i w śmiech.
- Czemu Dynia tak wrzeszczy? – niepokoi się w telefonie wuj m.
- Bo nie może dosięgnąć pudełka po bikarbonacie. Miast skupić się na próbach dotarcia do celu, liczy, że to ja wstanę i jej przyniosę...
- Stosujesz zimny chów! – oburza się wuj m., albo raczej ta wrażliwa część jego natury, której istnienia nie znałam -   Natychmiast daj dziecku pudełko.
Po raz pięćdziesiąty drugi w ciągu ostatniej godziny?
Mowy nie ma.

(...)
Pudełko wiejskiego twarogu.
Siekany banan.
Kartonik owocowego przecieru.
Weetabix.
Cynamon i wanilia.
W jednym talerzu.
Oto co Dynia – wzrostem, wagą, obwodem głowy nadal przytwierdzona do pięćdziesiątego centyla –  nazywa przekąską między posiłkami.

(...)
Stworzenie Adama.
Prawie.

©kaczka