699

[31 Jan 2011]

(...)
Jak to szło, drogi poradniczku?
Żołądek niemowlęcia ma wielkość jego piąstki?
Jak ma się do tego kula mozarelli zagryziona talerzem warzywnego łososia, połową jabłka, połową gruszki, kubkiem jogurtu oraz dwoma kukurydzianymi chrupkami?
(Kukurydziane chrupki sprawnie wydobyte z dna matczynej torebki.)
Otóż ma się jak pięść, piąstka? do nosa.
Spałabym spokojnie, gdyby nie prześladował mnie widok niejakiego Tobiaszka.
Tobiaszek ma siedemnaście miesięcy i tyleż kilogramów.
O dziwo, zaprawdę o dziwo, nie jest wcale chorobliwie otyły.
Wcale nie jest otyły.
Jest siedemnastomiesięcznym dzieckiem, które wygląda jak zdrowy pięciolatek.
Matka Tobiaszka wzdycha z rezygnacją, bo społeczeństwo zakłada, że w osobie Tobiaszka ma do czynienia z intelektualnie niesprawnym pięciolatkiem.
Co wyraża się w nadżyczliwych gestach i nadgorliwej chęci pomocy (bo ten naród czuły jest na krzywdę i zwyczajny charytatywnie się udzielać, obiad ugotować, ciasto przynieść, grupę wsparcia zwołać).
Niezrażony Tobiaszek przebił ponoć setny centyl i leci dalej.
Przy drugiej zwrotce The Grand Old Duke of York, gdzie jest nad wyraz sporo up oraz down, wedle których należy rzucać swoim dzieckiem, matce Tobiaszka omal z wysiłku nie pękła żyła.
Od wspomnienia tego widoku nieznacznie drga mi ręka z łyżką.
Ta ręka i ta łyżka, która niesie warzywną jatkę w stronę Dyni zachwyconej perspektywą kolejnego posiłku.
Dynia też ósmy miesiąc i też osiem kilogramów.

(...)
Wrestling powszedni.

©kaczka