1022-1024

[28-30 Jan 2012]

(...)
Osiem miesięcy (!) podróży w te i wewte i oto definitywnie jestem częścią wspólnoty nieustannych podróżnych - wiecznych tułaczy.
Pyta się mnie o zdrowie własne i rodziny, przekazuje życzenia dla męża, włącza w dyskusje o pogodzie i recesji, przepuszcza w drzwiach do przedziału. Wiem, kto z współpodróżnych realizuje się jako Senior Briefings Officer, kto jest Senior Buyerem dla lokalnej sieci, a kto technologiem dla najbardziej sztandarowej czekoladowej marki.
Wiem, kto zwolnił lokaja, kto wysłał dzieci do szkoły z internatem, a kto zainstalował kominek.
Rozzuchwalona takim powodzeniem, postanowiłam najnoworoczniejszym z postanowień przypuścić atak na pańcię, która notorycznie podbiera mi miejsce 8A.
Rzuca się na to 8A skokiem na taśmę, okrywa się prochowcem i natychmiast zasypia.
Do 8A nie dociera zimny chuch klimatyzacji, 8A leży na marginesie, z rzadka ktoś dosiada się obok, więc 8A to udatna profilaktyka zakrzepicy kończyn dolnych a i wystarczajaco z daleka od tej, która w B. wkracza do przedziału polana jaśminowym koncentratem.
Nade wszystko zaś, byłam tam pierwsza!
8A jest moje!
Obicia wytarte moim zadkiem!
Odbić obić!
Co postanowiwszy, prześledziłam ruchy wroga, w dniu kampanii obiegłam dworzec od krótszej strony, kaczym jestestwem objęłam i zablokowałam wejścia do nadjeżdżającego wagonu z 8A.
Pańcia nie miała szans.
Nie miała do chwili, aż użyła nikczemnie podłego argumentu.
‘Nie spałam od piątku.’
(A była środa.)
Istotnie, pańcia (na oko lat pięćdziesiąt) wyglądała na mocno znękaną i wymiętoloną.
(- To się było zdrzemnąć. – splunęłam w myślach i wczepiłam się jeszcze mocniej w drzwi.)
- Ach. – dorzucił 10C – Wiesz, kaczko, jej syn nie usnął jeszcze od chwili narodzin, a ma już ponad rok.
(Pięćdziesiąt! Nie może mieć pięćdziesięciu lat! O demolująca twarz torturo niespania!)
Poniżej pasa.
Westchnęłam nad idiotyczną solidarnością matek i rzuciłam torby na 9A.
W obszarze rażenia gazów jaśminowych.
Tymczasem 10C - specjalista od briefingu - tłumaczył nieśpiącej matce 8A: ... jej dziecko śpi. To pewnie kwestia karnych, teutońskich genów...
Pewnie.


(...)
Okazuje się, że jestem wyśmienitym biorcą chorób oddziecięcych.

(...)
Przez telefon.
- Widziałeś kiedyś, Norweski, człowieka w kropki?
- Nie.
- To wracaj do domu.
Wrócił i odkąd wrócił drapie się na mój widok.
Służba zdrowia zapytała, czy przechodziłam wietrzną ospę.
I owszem, co Służbę zbiło nieco z tropu, ale nie na długo...
- Wietrzna ospa. – orzekła Służba, gdy zerknęła na kropki przez lupę.
- Na wietrzną ospę – zapytałam już wyłącznie przez ciekawość – nie przysługuje, aby oficjalne zwolnienie lekarskie?
Nie przysługuje.
Na ospę przysługuje paracetamol.
- Powinnaś jednak unikać wrażliwych na wietrzną ospę. – udzieliła błyskotliwej rady Służba Zdrowia. - Poza tym, ospa to nie koniec świata. Człowiek choruje w dzieciństwie i na resztę życia nabiera odporności...
Jasne (!). 


©kaczka