1007

[13 Jan 2012]

(...)
U zbiegu dnia i snu Dynia pożarła surowe jabłko rozmiarów buli i popiła surowym, zimnym mlekiem.
Przezornie wyszłam z domu.

(...)
[2:00 am]
W tunelu kwitów światło.
Księżyca.

(...)
Przypomina mi Matka Unia na piśmie z wykrzyknikiem, że termin upływa w niedzielę, a naród nie wypełnił jeszcze nawet połowy kwitów.
Matko Unio, został mi jeden kwit z sześciu, więc się odpinkuj od moich zdolności organizacyjnych! (I dodajmy, to nie ja rozesłałam wskazówki, jak wypełniać kwity pięć dni (!) po rozpoczęciu imprezy.)
Mam nad tymi kwitami sporo objawień.
Pierwsze, że w tym sezonie Matka Unia promuje kraje rozwijające się.
Odpada zatem koncepcja, że o moim wyborze zadecydowały wyjątkowe i niekwestionowalne zalety umysłu, uroda lub bogactwo. Raczej prozaicznie - słowiański kod pocztowy.
Drugie, że świat jest pełen cwaniaków i megalomanów – pierwsi chcą na krzywy ryj, drudzy uważają, że należy im się za wątpliwy życiorys. Głusi i nierytmiczni, którzy uważają, że potrafią śpiewać nie są wyłącznie ozdobą programów ‘Masz talent?’.
Trzecie, jeśli płacą od tekstu, zdania i wyrazu to wypadałoby w tychże przed złożeniem sprawdzić gramatykę, ortografię i interpunkcję (nawet jeśli odbyło się tydzień (!) stażu w MIT). Jeśli od kwitu zależy pierdylion euro dotacji to tym bardziej wypadałoby kwit przeczytać przed wysłaniem.
Czwarte, jeśli stoi w tekście ‘oceniaj kwity w kolejności alfabetycznej’ to istnieją społeczeństwa (uwaga antropolodzy!) w których alfabet zaczyna się od zet a kończy na es.
Piąte, jeśli właściciel kwitów napisał sto stron to, abstrahując od ich jakości, jakoś nie wypada podsumować ich jednym zdaniem bez uzasadnienia, prawdaż?
Szóste, ekspercie, jeśli wdepnąłeś w klawisz ‘potrafię ten kwit zrecenzować’ to nie pisz o bezdennym w swej głupocie (oczywistej dla pięciolatka) kwicie – o kwicie nad którym odgryzłam sobie ręce i głowę z bezsilnej frustracji – że ma ładną czcionkę, jest miły i spełnia warunki.
Siódme, nie przypuszczałam, że to ja najspolegliwsza ze spolegliwych, najwyrozumialsza z wyrozumiałych, będę fermentem i przeszkodą dla konsensusu.
Ósme, pomysł by nieść naukę tam, gdzie nie ma na nią funduszy, by się łączyć i odpierać pozakontynentalne technologie jest przedni. Jedyną przeszkodę w realizacji stanowi czynnik ludzki.
Normalka.


©kaczka