1137-1138

[6-7 Sep 2012]

(…)
Albo mam okrutnego pecha, albo to naród überkonformistów.
Od pięciu lat, odkąd przybiłam do brzegu Wyspy, nie potrafię tego upchnąć w głowie, że można mi przytakiwać, krzyczeć, że mam rację, solidaryzować się, stawiać na sztorc kosy i planować blokady dróg, by chwilę później, za nic mając to, że stoję obok i słyszę, kłaść po sobie uszy, merdać ogonem oraz mówić coś tak zupełnie innego, że ze zdumienia przecieram oczy.
I nie są to odosobnione przypadki.
Doszło do tego, że czy chwalą, czy ganią profilaktycznie niczego nie uznaję za pewnik.
W Polsce knuło się i donosiło za plecami, a intrygi bywały  czasem bardziej skomplikowane  niż fabuła u Cortazara lub odwrotnie, naiwne naiwnością przedszkolaka z grupy 'Muchomorki'. Niemcy, jak się wydaje, sadzą prawdę prosto w oczy. Rosjanie – jeszcze bardziej w oczy niż Niemcy. Szwedzi, uświęconą tradycją informują [1] przełożonych, a przy próbach konfrontacji popadają w stupor. Norwedzy mają nieprzenikniony wyraz twarzy i wychodzą z założenia, że emigranci są przyczyną wszelkiego zła [2].
O ironio, tutejszy system jest nawet wygodny.
W końcu od razu wiadomo kogo unikać.
Problem w tym, że wkrótce zabraknie mi Wyspy przy ilości tych, których już mam gdzieś.
A codziennie dochodzą nowi.
…
(Sprawa kocich chrupek wypiętrza się jak Karpaty.)

[1] kwestia semantyki, dla jednego narodu – informują, dla drugiego – skarżą, dla trzeciego - donoszą
[2] subiektywna opinia kaczki

(…)
Po dwóch latach i trzech miesiącach Dynia zorientowała się, że jej terrarium nie jest zamknięte od góry i że tą drogą da się je opuścić.
Szkoda, że nikt nie uprzedził grawitacji.

(…)

©kaczka