1139-1141

[8-10 Sep 2012]

(…)
- Przynieś to, co chcesz zabrać ze sobą. – poprosiłam Dynię przed wyjściem z domu.
Nieopatrznie.
Zniknęła na dłuższą chwilę.
Przyniosła telefon, kartę kredytową, zapasową pamięć, magnetyczną kartę dostępu do laboratorium klasy deluks, klucz do samochodu i rekwizyt do internetowej bankowości w kształcie prehistorycznego kalkulatora.
...
Prędzej spodziewałam się plastikowego niemowlęcia.

(…)
Przeszła przez żyrafy, most ze sznurków (kilkakrotnie), przez dziuplę w baobabie paper-mâché, przez lemury [1], kaczki, żółwie, zebry, słonia, jelenie (nadal trauma), lwy, tygrysy, wilki, listonosza Pata, plac zabaw, najdziksze trampoliny, najbardziej strome zjeżdzalnie, ptaki łowne (po raz trzeci, nadal ciekawie [2]), pociąg z lokomotywą, porcję niebrudzących lodów w tutce [3], a wreszcie nietoperze (‘BAT, mama!’ skąd wiedziała?), ryby bez oczu, mocno nietwarzowe płazy i pająki.
Z nielicznymi wyjątkami [4] przeszła na własnych nogach.
Napstrykała zdjęć lemurom ocierającym się o jej buty.
Wszystko to na paliwie z soku i  z jednej bułki.
Zasnęła o szóstej wieczorem snem kamiennym i bezwładnym.
Śpi do dziś.
A skąd!
Wstała o szóstej trzydzieści niezmiernie zadowolona z życia.
Źródło energii niewyczerpywalnej.
Perpetum uporum determinatum.

[1]

[2] Tym razem sęp nielot i plastycznie odmalowana wizja jastrzębia traktującego zagrodę surykatek jak stoisko Pick & Mix
[3] Chcący, taka prawda, ubrudzi się wszystkim
[4] wilki, lwy i tygrysy. Z przyczyn oczywistych.

©kaczka