[79]

[3 Jun 2014]

(...)
Gimnastyka pęcherza dotarła do punktu, w którym zaangażowana prowadząca próbowała wyrwać mi nogę byleby tylko zsynchronizować jej podrygi z podrygami pozostałej części grupy.
Nie przekonało jej, że jej BEINE AB! brzmi jak BEINE UP! i miała mi nieustannie za złe, że wywołuję entropię podrywając dolne kończyny z podłogi wtedy, gdy pokrętne libretto tego baletu nakazywało, by leżały na ziemi.
Norweski niespodziewanie wzniósł się na wyżyny współczucia określając AB! jako ‘cholerny pomiot jakiegoś lokalnego dialektu’.
Gdyż, choć trudno sobie to wyobrazić, Norweski wciąż  nie czuje się tu na południu wśród swoich, głupieje, gdy podają mu BUDER zamiast BUTTER, a rozmawiając przez telefon z rdzennymi mieszkańcami Mannheim łka cicho nad niezrozumiałym fonetycznie przekazem.
Wracając jednak do pęcherza.
Gimnastyka dotarła również do tego punktu, w którym po naenergetyzowaniu (!) dłoni ommmmmmm... masowałyśmy sobie wzajemnie pośladki.
Obawiając się, co mogłoby nastąpić dalej z ulgą przyjęłam, że to były jednak ostatnie zajęcia.
Żal mi będzie utraconej możliwości czytania w tramwaju niezakłócanej egzekwowaniem  przez niemowlę sekwencji potrzeb z piramidy Masłowa.
Żal mi będzie tej atmosfery  jak ze szkolnych zajęć wychowania fizycznego, gdy stałam pod kozłem i udowadniałam, że moja motywacja do podskoków nie poprawi się nawet jeśli nauczycielce od krzyku odpadnie głowa i poturla się, a choćby i przez Patriarsze Prudy.
Jak miło się przekonać, że przez dwadzieścia lat pozostałam wierna swym przekonaniom.

(...)
Dzień dziecka spędziliśmy zagranicą.
W Bawarii.
Park rozrywki z plejmobilu był bardzo rozrywkowy.
Zauważam natomiast pewną rysę na swej psychice.
Po siedmiu latach na Wyspie trwoży mnie tutejsze nonszalanckie podejście do zasad bezpieczeństwa i higieny rorywek dla nieletnich.
Zjeżdzalnie katapultujące dziateczki na orbitę okołoziemską, zbiorniki wodne eksplorowane  samodzielnie w łódkach bez kapoków, parkury do niczym niezabezpieczonej wspinaczki na wysokość pozwalającą zajrzeć w dziurę ozonową, dostęp do atrakcji nieregulowany przez personel, emitowane non stop radosne komunikaty o pogubionych dzieciach oraz jeszcze radośniejsze informacje o znalezionych dzieciach ...
Dla kogoś, kto zwykł przygotowywać dziesięciostronnicowy risk assessment przed okazaniem czternastolatkom pustej szalki Petriego to prawdziwy horror.
Brytyjczycy, dam sobie odgryźć lewą nogę, zamknęliby ten park po kwadransie.

[Nic dziwnego, że katastrofa skoro za sterem stał plejmobil w garniturze, krawacie i z wyższego szczebla zarządzania.]

Onegdaj, może pamiętacie, blogosferą zatrzęsła 'afera rajstopkowa'. 
Nie umknie zatem uwadze uważnego obserwatora, że Dynia na części fotosów prezentuje się w starych, rozciągniętych, przymałych rajtkach znalezionych na dnie plecaka. Bez obaw, pilnowałam by ten wizaż wynikający z przemoczenia trzech par ubrań na zmianę i długiej kolejki do dostępnych w parku suszarek szedł na konto Republiki Federalnej.
Głównie udając, że to nie moje dziecko, a bardzo technologicznie zaawansowany ludzik z plejmobilu.
[mryg]

A wyjeżdżając z parku zobaczyliśmy, jak bawarska, mniemając po kapeluszach z piórkiem, rodzina na odjezdne składa swego bawarskiego dziadka w kostkę i razem z psem zamyka w bagażniku.
W bagażniku marki, wiadomo, Bayerische Motoren Werke.


©kaczka