[80]

[6 Jun 2014]

(...)
- Mamy problem z Dynią. – powiedziała mi naszpani od Rezolutnych Lisków wciągnąwszy mnie za wieszaczek z rzodkiewką. –  Oraz, jeśli to panią pociesza, również z innym dzieckiem, którego imienia nie mogę podać ze względu na ustawę o ochronie danych osobowych.
- Problem jakiej natury? – zapytałam.
- Otóż Dynia oraz inne dziecko, którego imienia nie mogę podać ze względu na ustawę o ochronie danych osobowych, odmówili dziś udziału w zajęciach. Robiliśmy odciski stóp brodząc w farbie, a oni odmówili zdjęcia skarpet.
- Czy podali powody?
- Tak, Dynia powiedziała, że to głupie tak się brudzić.  Ale proszę się nie martwić, pracujemy nad tym. Skłonimy ją podstępem.
Ja? Martwić?
Będą Dynię brudzić podstępem?
(To można odbierać z Instytutu jeszcze brudniejsze dziecko?)
Z opowieści naszpań wiem, że Dynia jako jedna z nielicznych wolontaryjnie podjęła się bycia kuratorem kolekcji dżdżownic, co wymagało od niej bezpośrednich kontaktów z przedstawicielami gatunku. Wydłubywania z ziemi, tulenia do piersi, obrączkowania?, nadawania imion i wreszcie wypuszczania w grządkę sałat i roślin okopowych.
(Kurator wypuszcza, pozostali machają chusteczkami i kołysząc się w kręgu śpiewają: 'Should auld acquaintance be forgot, And never brought to mind?, Should auld acquaintance be forgot, and days of auld lang syne?')
Intryguje. Czy naszpanie pracują w takim razie nad resztą zoologicznie niezaangażowanych?
I co robią, aby podstępem przełamać opór?
Wrzucają im dżdżownice za koszule?
Poza tym, czy brudne stopy to podstawa programowa? I dlaczego te stopy stoją wyżej niż umiejętność nakopania robaków na ryby?
- Dyniu – pytam. - Co tam robiliście dziś z farbami?
- Nothing! Me and Alexander (tyle na temat ochrony danych osobowych) SIMPLY did not want to get messy!
O czym donoszę spod piekarnika realizując zamówienie na tort urodzinowy o o jedynym słusznym kształcie.

©kaczka