[52]

[17 Mar 2014]

(...)
Bebe, z zawodu ekshibicjonistka, wniosła na pierwsze karton.
Taki na bogato.
W kartonie słoik zakonserwowanych owoców Halo-Halo z Filipin z etykietą  ‘Monika® brand’.
(Główny składnik: fasola mung, kokosy yin i banany yang.)
Komplet galaret, które pochopnie wzięliśmy za ucharakteryzowane mydło lub odświeżacz powietrza.
Cebulę.
Gwoździe.
Puderniczki z pozłocistym mieszkaniem dla mikroskopijnych lalek (dla mnie!).
Zestaw poręcznych i pożytecznych kuponów.

 

 

Tostowy plakat TU

W torebce miała Bebe kredki, lipsztyki i labirynty (dla Dyni).

 

Odprawiłyśmy dość osobliwe wielkopostne rekolekcje rozważając tekst katechezy Katachrezy (TU) i osuszając po dno kolejne butelki win.
Moja wina.
Bebe, Julie Andrews von Trapp i Mary Poppins w jednym, ogarnęła od niechcenia i bez wysiłku me nieprzeliczone dziatki, nawet te strzykające serwatką, i ofiarowała kilka godzin innej niż matczyna perspektywa.
Spuściła mnie ze smyczy.
I nie popsuło wrażenia nawet to, że zamiast w spa, spędziłam ten czas u dentysty nacjonalisty.
Pomiędzy lansowałyśmy się na Hauptstrasse.
(Szczury leżą nadal i przyznaję, może faktycznie nie powinnam w donosie do Ordnungsamtu podpisać się: Sincerely yours, Dr. Rieux.
Niech pierwszy rzuci we mnie martwym szczurem, ten, kto by się oparł takiej pokusie.)
- W którą stronę z tym blogiem? – dyskutowałyśmy wystawiając do słońca lica, koafiury i nadnercza. (Dwadzieścia dwa w cieniu.)
Kulinarnie?
(‘Ech, daj spokój. Wszystko sypię na oko.’ – rzekła Bebe.  Może i sypie, ale Pflaumenkuchen mit Zwiebeln und Schlangesahne wychodzi jej znakomity. Czy wspomniałam, że przez trzy dni gotowała?  Wspominam z nostalgią, żując depresyjnie suchą skórkę chleba.)
Lajfstajlowo?
(Nie nadążam myć podłóg. A do tego dziecięce onuce nigdy nie pasują do narzuty, ani glazury.)
Turystyka?
(Od biedy. W końcu Bebe przyjechała tu pociągiem podmiejskim. A ja raz dziennie dygam po dziecko tramwajem.)
Branżowo?
(Prokrastynacja GmbH? Ekshibicjonizm Spółka z o.o.?)
Pasje?
(Biskwit ząbkuje (już?!), więc  w ramach pasji, gorzkie żale.)
Zainteresowania?
(Pediatria?)
Ja i moje życie?
(Jak w Madrycie na orbicie.)
Słowem, proszę tu raczej nie oczekiwać zmian.

O tym samym, a jednak inaczej TU

Post scriptum
W lanserskim barze z napojami herbacianymi subiekt oszukał Bebe na siedemdziesiąt centów niecnie fałszując rachunek. Bebe od teraz już sprawdza paragony i przelicza owocowe kulki w herbacie.
A nie mówiłam...

©kaczka