[51]

Wprawka czwarta (zimna fuzja dwóch tematów): Czego moje oczy nie widzą, tego po prostu nie ma!  oraz ‘Pofrunęła między chmury, wrzeszcząc ecie-pecie!’
(z inspiracji Fidrygauki, z natchnienia sponsorowanego przez Bebe)


Codzienne, pospolite zniebozstąpienia.
Matka polska mlekiem płynąca™ zstępuje z pierwszego na parter po bułki, mleko i salceson.
Matka wiecznie roztropna, matka jedynej słusznej rady, strapionych pocieszycielka, panna niezamożna, stolica niecierpliwości dzień w dzień stąpa z siatą pośród spraw tego świata.
Tam rezolucja, rewolucja, przewrót, powstanie, przesuwanie granic, wypiętrzanie kontynentów, wymierają mamuty, człowiek ląduje na księżycu, a w tundrę pizga meteor.
Tu taniej w Lidlu, na poniedziałek strój księżniczki, żeby ci tylko korona z głowy nie spadła, agroturystyka w ofercie, weź trzy sznycle, czwarty gratis, kupić, nie kupić, a te pomidory to pewnie pryskane, jogurt miał być z pieskiem, nie z orangutanem, nie zapomnij zapłacić  za telefon.
A gdy wchodzi z powrotem na pierwsze królowa zmęczenników i patronka zniechęconych, matka przedziwna, matka bezsilna, zorza poranna i gwiazda wybrakowanna, bezdenna ale sumienna, gdy zamyka za sobą drzwi, gdy smaruje bułki  masłem, gdy gładzi prześcieradła, gdy sama sobie podcina  skrzydła, gdy trzepie chmur pierzyny [1], to uporczywie czepia się myśli, że czego oczy nie widzą, tego po prostu nie ma.
Na przykład, tych kredek wdeptanych w gobelin.
Na przykład, wojny.


™ znak towarowy zastrzeżony przez Bebe

[1] te, w które mogłaby pofrunąć [2]
[2] krzycząc ecie-pecie
Ale nie pofrunie.
Bo te skrzydła.

©kaczka

Głosowanie TU.