1126

[21 May 2011]

(...)
Kto nie czytał, niech nie zwleka KLIK KLIK

(...)
Ochronka zakontraktowała streptokoki.
W związku z tą niefortunną okazją, a także aby ukryć się przed służbami epidemiologicznymi, poszłyśmy śpiewać w kółeczku.
Dawno nas tam nie było, a dziateczki porosły.
Nawet Tobiaszek (...siedemnaście miesięcy siedemnaście kilogramów...) przybrał na wadze, choć wydawać by się mogło, że nie ma dzieci rozszerzających się w nieskończoność jak wszechświat.
Są.
Tobiaszek – obecnie trzydzieści trzy miesiące trzydzieści trzy kilogramy – jak Guliwer w kraju Liliputów.
A w didaskaliach ryk, wrzask, chaos, entropia.
Klaudyna wiesza się na tablicach z tekstami pieśni.
Szkotka o sylwetce i manierach wikinga, którą rodzice z fantazją nazwali ‘śniegiem’ zmiata z powierzchni, co popadnie, jak śniegowa kula. (Imię predestynuje.)
Rubenito wije się świętym Witem po podłodze.
Ktoś kogoś zdzielił instrumentem muzycznym, ktoś spod kogoś wyciągnął krzesełko...
A do tego śpiewająca szeptem bibliotekarka z bębenkiem.
(I już nie rozdają zwierzątek pod Starego MacDonalda? Czyżby odbyła się nieautoryzowana rzeź? A może któryś z nieletnich zakrztusił się racicą?)
W tym wszystkim Dynia wystawiła swoje krzesło na środek kółka, przyniosła z półek kilka tomów powieści, usiadła, zatkała sobie uszy, czyta...
Rubenito się wije, ona czyta... nie ma wątpliwości, komu w tym konkubinacie przypadł rozum.
Niestety, wciąż brak na to werbalnych dowodów.

©kaczka