[110]

[17 Sep 2014]

(...)
Do Robótki (Pięciolecie!) jeszcze kwartał, ale trening się przyda. Oto co zmalowała Elżbieta WaśćCUDczyńska.

Klikajcie w zmalowane, czytajcie, piszcie, wysyłajcie.
Minister Zdrowia ostrzega:
Długopis nieużywany, jak każdy narząd, zanika.

(...)
Dławiłam się właśnie bułką z rybą pochłanianą pospiesznie pod sklepem z rybnymi bułkami, gdy o wózek z Biskwitem potknęła się hiszpańska wycieczka.
Przewodnik nie miał szans, gdyż wycieczka składała się z niewiast w wieku, w którym cherub wystający z wózka nie kojarzy się już ani z monotonną sraczką wywołaną ząbkowaniem, ani z podpadającą pod obsesyjno-kompulsywne zaburzenie skłonnością do chowania się pod meblami, ani z niewytłumaczalną (pole magnetyczne?) predylekcją do pełzania w stronę urządzeń elektrycznych, ani też z niemowlęcym spleenem o - z definicji - nieustalonej etiologii.
Dla takich dam cherub wystający z wózka jest po prostu lindo oraz precioso.
Jest jak pulchny, świeży rogal rzucony między gołębie.
- Lindo! Lindo! Precioso! – gruchały nad Biskwitem gołębice z Sevilli lekceważąc wykład przewodnika o dramatycznych i mrożących krew w żyłach przemianach w siedemnastowiecznej architekturze miejskiej, na przykładzie zmiennej geometrii płyt chodnikowych.
Przełknąwszy kęs ryby, oblizawszy palce z remulady (tak, tak, drogi pamiętniczku, fatalnie się odżywiam) postanowiłam sprostować.
Bo Biskwit odziany w niebieskie paski, nie tylko przypominał uwięzionych braci Daltonów, ale i emitował fałszywe feromony płciowe.
- LindA e preciosA! – odważyłam się poprawić, co wśród hiszpańskich turystek wywołało meksykańską falę.
U Dyni zaś kolejną traumę.
- WHAT IS THAT? ANOTHER LANGUAGE?! – zakrzyknęła Dynia z wyrzutem i zaczęła szlochać, a przewodnik hiszpańskiej wycieczki  spojrzał na mnie z mściwą satysfakcją.
- I have ENOUGH! – zapowiedziała światu Dynia. – I am making my own language! And... and... and... [… uwaga! spoiler! puenta nad puenty! ...] NOBODY WILL UNDERSTAND IT!
W zaświatach Zamenhof nerwowo obgryza paznokcie.

(...)
Dosłownie na moment odwróciłam wzrok.
A przecież obejrzawszy niejeden horror winnam wiedzieć, że nie otwiera się w ciemnych korytarzach drzwi pod którymi łyska światło, nie dotyka się zrzutów z kosmosu i nie odwraca wzroku przy dzieciach!
Dosłownie na moment odwróciłam.
Wystarczyło, żeby Dynia wkleiła Biskwitowi we fryzurę plaster.
(Ten sam, który był jej potrzebny by zatamować zagrażające życiu krwawienie z powierzchownego zadrapania spowodowanego paznokietkiem. A skoro zagrożenie życia to wiadomo, o naiwna, wydałam plaster słusznych rozmiarów. Rozumując logicznie: wszystko to moja wina.)
Biskwit w odwecie wraził Dyni palec w oko.
(‘We played doctors!’oraz ‘YYYYYYYYYYYYYYYyyAAAAAAAAGRH!’ – zeznali poszkodowani.)
Oko przymocowano.
Plaster wystrzyżono i obecnie udajemy, że Biskwit jest taki postrzępiony z natury.

(...)
Akwarele. Sztuka studyjna.

[Biskwit. Portret. 2014]

©kaczka