1129-1130

[29-30 Aug 2012]

(...)
W tym tygodniu przyniosła w tornistrze iberyjskiego lizaka (powrócił Rubenito), pięć rodzajów ciastek oraz dwie uwagi w dzienniczku.
Ochronką  tak wstrząsnęła bezczelna, nałogowa niesubordynacja Dyni, że popełniła na ten temat dwa eseje. Każdy na dwie strony A5.
Znudzona zasnęłam w połowie lektury.
Cóż to, czy ja nie wiem, że Dynia prędzej odgryzie sobie kończynę niźli pójdzie na jakikolwiek kompromis, a co dopiero w kwestiach okołospożywczych?
Czy się dziwię? Ja? Że Dynia łupnęła o stół porcją kaszy jaglanej i fioletowym kalafiorem, gdy w piekarniku opiekał się jabłkowy placek, do produkcji którego zapędziła dziateczki ochronka?
Z eseju wynika, że aby zdusić zamieszki w zarodku, Dynię karnie posadzono na grochu. W dybach, na rynku, ku przestrodze. (Pierwszy raz! Pierwszy raz! - łka na papierze hormonalnie rozstrojona ochronka. W ochronce może i pierwszy, w domu Dynia ma od niedawna na ten kąt z grochem kartę stałego kilenta, zbiera punkty lojalnościowe Executive Club lub Business Lounge i barman ją rozpoznaje.)
Gdy zwolniono Dynię za kaucją, dała w łeb Rubenitowi, który otwarcie drwił sobie z jej krzywdy i ogólnie zachowywał się jak najlepszy uczeń w klasie i pupilek naszej pani.
- Podobno byłaś niegrzeczna w ochronce? – przesłuchuję na podstawie przedstawionego aktu oskarżenia.
- Tap.
- Ciskałaś spyżą.
- Tap.
- Wiłaś się na podłodze pod piekarnikiem.
- Tap.
- Krzyczałaś.
- Tap. (tu również następuje ekspresyjna próbka umiejętności wokalnych: AAAAAAAAAAAAAAAAAAA! tłum. tak krzyczałam, ładnie?)
- Spieniłaś się na twarzy.
- Tap.
- Ochronka twierdzi, że już prawie wzywała egzorcystę.
- Tap.
- Jest ci choć trochę przykro?
- Noł.

©kaczka