1245-1247

[20-22 Apr 2013]

(...)
Fobia przyrody ożywionej objęła wszystkich przedstawicieli królestwa zwierząt.
Z wyjątkiem węży.
Spacer po parku safari, jeszcze rok temu źródło przyjemności, tym razem był traumatyczną udręką.
‘MAJN NO LIKE!!!’
- A są takie, które lubisz? – zapytaliśmy okazawszy wszystko od aligatora po zebu.
- THIS ONE!
Stado gazeli za kolczastym drutem i kuloodporną szybą (!).
Lubi gazele pod specjalnym nadzorem i węża.
Węża pogłaszcze, królika – nie.
Ot, prawdziwe, wiejskie dziecko (!)
- Czemu nie chcesz pogłaskać królika?
- Królik eats majn spodnie!
- A pająk? Czemu nie chcesz pogłaskać pająka?
- Pająk eats majn buty!
W środku nocy rozszlochana pierwszym, konkretnym sennym koszmarem:
- MAAAAAAMA! THEY ARE COMING! COMING!  W AUTO! MAAAAAAMA! EATING MY FINGERS!
Niby koszmar, ale jak poprawia zdolności komunikacyjne!

(...)
Lemur syjamski.

(...)
- Dlaczego przełożyłaś rano Dynię do naszego łóżka? – oskarżył mnie Norweski.
O piątej piętnaście jedyne co przekładam to nogę nad płotem, który dzieli sen od jawy.
Z trudem.
Więc?
[Dwie pary oczu wbite w Dynię, Dynia ogląda sobie paznokcie]
Więc nauczyła się otwierać drzwi do sypialni.
Wstała, wyszła ze swego pokoju, ominęła wanienkę, nocną lampkę, odkurzacz i dwadzieścia folderów o nieużytecznej treści (Norweski utrzymuje, że lada dzień skończy przedświąteczne sprzątanie).
Otworzyła ostatnie drzwi, których klamki nie udało się jej jeszcze zepsuć.
Kilka razy przeszła Norweskiemu po nerkach.
Uwiła gniazdo.
Przejęła i zaanektowała.

(...)
- No, I no can’t do. – rzecze Dynia.
I nic jej nie zmusi.

(...)
Sandwicze z ogórkiem pod Earl Greya. 
Towarzyska herbatka u Bukietów.

©kaczka