1222-1226

[31 Mar -2 Apr 2013]

(...)
Dynia zaraziła mnie drogą tulenia.
To pewnie kwestia proporcji, nawet najtwardszy układ immuno (powracam do toposu Chucka Norrisa) złamałby się pod ciężarem takiej ilości wirusów, dopychanych dodatkowo osmarkaną łapą.
(Oczyma duszy widzę, jak bękarty ewolucji  taranują błony śluzowe ignorując napisy ‘nic do oclenia’ oraz łżąc w żywe oczy w formularzu ‘czy kiedykolwiek byłeś członkiem prokariotycznej grupy terrorystycznej próbującej przejąć oskrzela?’)
Dynia się otarła, wtarła, przytuliła, kichnęła i prychnęła i zamknął się cykl przyrody.
Wrócilam do punktu wyjścia.
Rzężę, mam febrę i jestem wymięta.
Odstąpił mnie entuzjazm ku czynnościom życiowym.
Tym, podstawowym, jak i kompleksowym.
Nie da się żyć tak.

(...)
Przepiłowaliśmy kraty w łóżeczku Dyni.
Czynimy zakłady, kiedy zorientuje się, że może tak po prostu wstać, wyjść z pokoju i kontynuować nękanie.

(...)
W ludzkim wypowiada sie rzadko.
Z Mistrzem Yodą dogadałaby się bez trudu.
‘majn no like’ ‘very majn like’
Opętało ją również dociekanie prawowitych właścicieli.
'Mama kupić? Papa kupić? This? Das? To?'
– baza danych, która może się przydać się na wypadek rozwodu.

(...)
Zmieniła wyznanie.
Jej idolką, na prawach bogini, jest Ulu.
Ulu. Łącznik między światem krótkich a krajobrazem dorosłych.
Ulu nie sprzedadzą w sklepie ni fajek, ni wina, ale Ulu potrafi wspiąć się na stołek i znieść z Synaju czekoladowe jajo.
To jedno, jest wystarczającym dowodem boskości.
Dorzucić do tego taniec na pointach, górną kuszetkę piętrowego łóżka i koordynaty na pochowane w krzakach czekoladowe zające.
Widok z góry na panteon i splunąć Zeusowi na łysinkę.
Jeśli Ulu nie jada grzybów, nie jedzą ich wyznawcy, choć dotychczas problem konsumpcji pieczarek nie spędzał im snu z powiek.
Grzyby, skoro tako rzecze Ulu, wiadomo, muszą być trujące.
‘Uluuuuuu, Uluuuuuu!’ krzyczy Dyniu wśród nocnej ciszy. Przez sen.
Za dnia przychodzi i szeptem mówi mi do ucha: ‘Dynia Ulu!’.
Też chce być wszechmogąca i mieć kontrolę nad wyborem dobranocek.

©kaczka