1230-1233

[6-8 Apr 2013]

(...)
- Widzisz te ślady na mojej kurtce? – zapytała współmatka z pociągu, której odzież, istotnie opalizowała śladami fluorescencyjnego śluzu (... albo ktoś energicznie wycierał sobie w nią nos albo po omacku zbierała ślimaki winniczki)  - GLUT! – potwierdziła najmniej estetyczne przypuszczenia.  - Od września, nie było dnia, żeby wszystkie były zdrowe...
Cóż tam ja, matka jednego dziecka i jego smarków!
Wirusów handel detaliczny i wydzielin seria limitowana.
Cóż ja wiem o życiu.

(...)
Partycypowałyśmy w kolejnych urodzinach.
Zaproszono nas, choć na ostatnich Dynia i Hauptcioteczka wywołały zgorszenie unosząc z biesiadnego  stołu pojemnik o pojemności dwustu mililitrów wypełniony winogronami pokrojonymi w ćwiartki.
Były przekonane, że to porcja na jedną osobę, nie zaś na trzydziestkę dziatek i towarzyszących im opiekunów.
(Babunia solenizanta, która wydzielała po trzy słupki marchewki i po pięć ziemniaczanych misiów na nieletniego uniosła brew w zgorszeniu, ale nie odważyła się odebrać.)
Na bieżących urodzinach dziatki tak osłabione sezonem zimowym, że kaźń osiołka z bibuły, mord patyczkiem trwałby do dziś, gdyby wreszcie ktoś z dorosłych nie ukręcił stworzeniu łba i nie wypatroszył cukrzanych wnętrzności.

Symboliczna ofiara.
Smutna bibułkowa padlina.
W celu zagarnięcia jak największej ilości karbohydratów, Dynia usiadła na żelkach, rękami zgarniając lizaki i damską biżuterię.
Potem strzeliła sobie tatuaż.
Najróżowszego delfina z brokatu.
Potem krążyła wśród zebranych chwaląc się przynależnością do subkultury.
Nadal kaszle.

(...)
Pójdź w me ramiona, o piękny Eduardo!

(...)
Bufetowa.

(...)
Laura i Filon.

©kaczka