1173-1174

[23-24 Jan 2012]

(...)

Jaki ładny dzień.
Kupowałam butelkę porto i zażądano ode mnie dowodu tożsamości z datą urodzenia.
(Rozejrzałam się dookoła. Ukryta kamera? Kto? Ja???!)
Nie wnikam, czy  światło oślepiające, czy okulary brudne, czy dioptrie liczone w setkach lub czy aby dedukcja na miejscu, że niby osobnik nieletni wyrzucałby kasę na porto?!

Nie wnikam, bo doszłam do wniosku, że mi się należało.

Po pierwsze, w nagrodę. 

Wczoraj moja współpracownica bawiąc mnie small talkiem opowiadała, że planuje kupić kartę kolejową 16-25, gdzie szesnaście i dwadzieścia pięć ściśle związane są z metryką.

A ja (na szczęście) nie zdążyłam zapytać: a dla kogo?
Po drugie, w ramach pocieszenia.
Rano przed lustrem liczyłam siwe włosy i saldo mnie przygnębiło.

(...)

Jaki ładny dzień.
Byłam przekonana, że cmentarz wokół zakładu wychowawczego pełni wyłącznie funkcję dekoracyjną.
Cmentarz może i tak. Kaplica – nie.
Kaplica i zakład mają jedną furtkę.
Dziś przy niej i pastor, i żałobnicy, i sam nieboszczyk w wytwornej trumnie.
Kondukt ruszył, Dynia nie życzyła sobie być wyprzedzaną, zatem wyrwała do przodu dezorganizując ruchy zgromadzenia.
Żałobnicy się uśmiechnęli.
Wyszło słońce.
Nawet nieboszczykowi zrobiło się cieplej.

(...)

Byłam czwarta w kolejce do odbioru Dyni z zakładu.
Korytarz jest wąski. Wydają po jednym dziecku opatrzonym osobistym komentarzem.
- William. William raz! Płakał.
- Henryczek? Henryczek na wynos. Płakał, bo William płakał.
- Barnabus? (nie zmyślam!) Płakał, bo współodczuwał.
- Oooo! Mama Dyni! DYNIA ŚWIETNIE SIĘ BAWIŁA!
Dynia wyraźnie podnosi im statystyki skuteczności adaptacyjnej.

(...)

Dynia świetnie się bawiła.
Oceniam to po rulonie zawierającym cykl minimum dwunastu prac o tematyce marynistycznej.

Format A3.

(...)

Madame Sacrebleu wzięła mnie na bok i doniosła, że Dynia może donieść, że William ją popychał.
Rok temu miałabym zapewne na tym tle załamanie nerwowe.
Dziś pouczam Dynię, że jeśli Wills ją jeszcze raz popchnie ma go kopnąć w pardonmyfrench dupę.
... byleby Madame nie widziała.

(...)

- Które owoce zaniesiesz ze sobą do zakładu wychowawczego, Dyniu?  - zapytałam wczoraj podstawiając koszyk pełen fauny i flory.
- THIS ONE!
... i zaniosła paprykę.

©kaczka