1586-1589

[18-21 Jun 2013]

(...)
W poniedziałek, łypiąc złym okiem, zjadła opakowanie  sucharów (200g) i dwie miski smutnego, suchego ryżu.
We wtorek siedem z dziesięciu mikrofiletów z drobiu, dwie miski marchewki i miskę ryżu.
I kolejne opakowanie sucharów.
(- Ileż jeszcze będziecie mnie głodzić, zwyrodnialcy? – lżyła nas mową ciała.)
Wczoraj obaliła trzy ćwierci pączka, bułkę, wypiek z wędzonym łososiem i szpinakiem, jogurt, kilkanaście sucharów, jabłko, dwa banany, dwie owocowe wstążki, wąsy z czekolady, okrawki z czekoladowego ciasta własnej produkcji, a całość spłukała filiżanką babycino.
Wczoraj o poranku matka Rubenita i Edwarda wsadziła swych synów do wyczyszczonego i zdezyfekowanego samochodu.
Wyrzygali śniadanie synchronicznie i symultanicznie.
W każdym kierunku.
Spodziewam się wszystkiego.

(...)
Wstała o siódmej trzydzieści pięć.
Zjadła śniadanie.
... i zapytała, kiedy wychodzimy na obiad z deserem.

(...)
By uczcić urodziny i inne jubileusze ochronki, obiecała ochronce placek.
Naszymi rękami.
Wypiekliśmy ten placek w nocy, Norweski szarpiąc się z Dynią o scyzoryk dociął listonosza Pata, Dynia przyozdobiła całość co drugą pastylką z tubki oraz tymi gwiazdkami, które przypadkiem nie rozpadły jej się w palcach i poniosła w darze.
(Copierwsze pastylki oraz rozpadłe gwiazdki stanowiły odpad produkcyjny wymagający natychmiastowej utylizacji. Paszczą.)
Pod największym, hipnotycznym wpływem wypieku pozostał Rubenito, który po czwartym kawałku złożył Dyni niemoralną propozycję (... you can come to my bed and hug me...).

Jeśli znów będą rzygać to przynajmniej w technikolorze.

©kaczka