[216]

[11 Oct 2015]

(...)
Na mocy traktatu wersalskiego mieszkamy przy francuskiej granicy.
Inni, w tym, na bank, Bogusław Wołoszański, zorientowali się prawdopodobnie już dawno, my w miniony piątek.
Zatem w sobotę, zanim Europa znów miałaby się pod osłoną nocy przetasować, pojechaliśmy rzucić okiem na Alzację.
W pytkę ta Alzacja, wielce przyjemna, jest na czym oko zawiesić, ale ki diabeł, po naszej stronie rzeki też serwują podpłomyki z cebulą w pruskich murach. Dlatego reakcję Dyni ‘chcę się natychmiast tu przeprowadzić, mieszkać i nauczyć francuskiego’ uważam za nieco hiperboliczną.
Może chodzi o ten Trybunał Praw Człowieka?
Czyżby dzieciny, ktorym systematycznie i bez wytchnienia  łamiemy prawa w dni robocze, niedziele i święta, chciały przyoszczędzić na znaczkach pocztowych i donosić do urzędu osobiście?
Dynia pytana o bezpośrednie pobudki do emigracji wyznała, że to dlatego, że w Alzacji sprzedają lepsze obuwie, mają urodziwsze tramwaje i  słodycze można kupować  na szufle w wersji ‘Pick&Mix’.
(Lepsze obuwie jest droższe, słodycze na szufle można kupić w Ikei. Jedynie tramwajom trudno coś zarzucić, bo faktycznie i ładne, i tanie, i częste, i na polskich podzespołach. Może jedynie, że urynę trudno się spiera z pluszowych obić, a mieszkańcy najwyraźniej popuszczają.)
Katedra Naszej Najświętszej Panienki wywarła i na Dyni i na Biskwicie wrażenie rozmachem, choć po prawdzie, to niedoróbka z jedną wieżą. Nie przeszkodziło to jednak Dyni przeżywać relistyczno-mistycznych uniesień na temat, czy Dobrybóg lubi, gdy mu tak łażą po domu oraz donośnie wyemitować w samym centrum świątyni pytania: ‘So is Liebergott A BOY OR A GIRL?’
Czując, że tłum wokół nas gęstnieje w oczekiwaniu na rozstrzygnięcie tej kwestii, pospiesznie przekierowałam zainteresowanie na otwarte źródła ognia, wykorzystując naturalne tendencje pieciolatów do piromanii oraz skłonności Francuzów do zaprószania ognia w budynkach sakralnych.
- Zapalmy Dobrybogu świeczkę! – rzuciłam sobie koło ratunkowe.
Pięciolatki na szczęście lubią po(d)palić.
- Zapaliłam! Co teraz? – zapytała Dynia osmaliwszy sobie jedynie  nieznacznie brew i grzywkę.
- Teraz pewnie wypadałoby coś powiedzieć Dobrybogu. – strzeliłam sobie w kolano.
Bo akt, który nastąpił, był strzelisty.
‘Liebergott, you have really cool house! Can I move in?’
...

Liebergott milczy.
Może nie podnajmuje?

(...)
Strasburg, podaje Wikipedia, ma mniej niż trzysta tysięcy mieszkańców. Trudno w to uwierzyć przeciskając się przez zatłoczone ulice. Chyba, że zwyczajowo wszyscy mieszkańcy spotykają się codziennie o siedemnastej przy Homme de Fer.

(...)

Właściwy dramat na właściwym miejscu

Sztuka publiczna

 

 

©kaczka