[3 Apr 2015]
(...)
Przeszliśmy przez ciemną dolinę utrapienia, której wzgórza do złudzenia przypominały mleczne trzonowce wychynające ze spuchniętych dziąseł (...a echo odbijało się o nie i z przyzwyczajenia powtarzało: mać, mać, mać.) Brnęliśmy przez bagna smarków. Roztapiała nas gorączka. Fruwały pawie w technikolorze Odbył się tu jakiś sympozjon wirusów, na który nie pamiętam, abym wyrażała zgodę. Nie pamiętam też kto miał sraczkę, kto zapalenie ucha, kto epicki żal, że nie idzie do placówki, a komu powiedziano w recepcji ‘Proszę z tą grypą wrócić w lipcu, może wtedy da się panią wpisać na listę pacjentów.’
Trzonowce się wypiętrzyły. Wirusy uznały, że ‘nic tu po nas’ widząc, że leżymy bez ruchu, sprytnie udając martwych.
Dzieci wyjechały.
Zostały po nich fantomowe dżwięki i szmery.
Czas powstać (z popiołów?).
A przynajmniej usiąść.
(...)
Rodzony ojciec wystąpił kiedyś jako przypadkowy bohater opowieści reportażowej (Janusz Skarżyński, ‘Moja Wielka Ryba’ 1967). Opowieść ta nie doczeka się wznowienia, więc przynajmniej zachowam jej kawałek. Czarno na białym, że ród kaczy zawsze dbał o czystość mowy ojczystej!
Konopnicka widzi?
©kaczka
(...)
Przeszliśmy przez ciemną dolinę utrapienia, której wzgórza do złudzenia przypominały mleczne trzonowce wychynające ze spuchniętych dziąseł (...a echo odbijało się o nie i z przyzwyczajenia powtarzało: mać, mać, mać.) Brnęliśmy przez bagna smarków. Roztapiała nas gorączka. Fruwały pawie w technikolorze Odbył się tu jakiś sympozjon wirusów, na który nie pamiętam, abym wyrażała zgodę. Nie pamiętam też kto miał sraczkę, kto zapalenie ucha, kto epicki żal, że nie idzie do placówki, a komu powiedziano w recepcji ‘Proszę z tą grypą wrócić w lipcu, może wtedy da się panią wpisać na listę pacjentów.’
Trzonowce się wypiętrzyły. Wirusy uznały, że ‘nic tu po nas’ widząc, że leżymy bez ruchu, sprytnie udając martwych.
Dzieci wyjechały.
Zostały po nich fantomowe dżwięki i szmery.
Czas powstać (z popiołów?).
A przynajmniej usiąść.
(...)
Rodzony ojciec wystąpił kiedyś jako przypadkowy bohater opowieści reportażowej (Janusz Skarżyński, ‘Moja Wielka Ryba’ 1967). Opowieść ta nie doczeka się wznowienia, więc przynajmniej zachowam jej kawałek. Czarno na białym, że ród kaczy zawsze dbał o czystość mowy ojczystej!
Konopnicka widzi?
©kaczka
Poprawnie jest pyry! :)
ReplyDeleteNaniose uwage na marginesie :-)
DeletePiękne... Może Kaczka wznowi?Albo będzie udostępniać na blogu? Jako powieść w odcinkach nr 2?
ReplyDeleteNie wiem, co na to autor i jego prawa, ale opowiesc ta faktycznie, troche jak blog :-)
DeleteAnnały głoszą, że u kaczki dziecko wyjechane - znaczy przeprowadzka z powiększaniem rodziny ;)
ReplyDeleteHa! Prawie! Zamowilam sobie niemowle na wynos. Pozbylam sie wlasnych dzieci i zaprosilam Bebe z Grudka i Wiewiorem :-)
DeleteKartofle w mundurkach mnie sponiewierały, nieco.
ReplyDeleteTo chyba jeden z najlepszych momentow ksiazki. Bo poza tym to lowia, integruja sie z ludnoscia tubylcza,opalaja sie i kraza po pokladzie palac przydzialowe papierosy i pijac sok cytrynowy w puszkach.
Delete