[161]

[13 Apr 2015]

(...)
Pierwszy kadr.
Ostre, poranne słońce przeciska się przez żaluzje i zostawia na ciemnych ścianach cienko krojone plastry światła.
Biskwit wspina się na łóżko.
Oplata rękami szyję zaspanej Dyni.
Dynia obejmuje Biskwita.
Leżą przytulone.
Ładne.
[pstryk]

(...)
Drugi kadr.
Wieje.
Dynia i Jack London biegną chodnikiem trzymając się za ręce.
W plecakach obijają im się jakieś puste plastikowe pojemniki i metalowe butelki.
Dynia i Jack, zdyszani, przystają pod słupem z plakatami.
Dynia opiera się plecami o słup, włosy potargane wiatrem zakrywają jej twarz.
Jack pochyla się i delikatnie odgarnia pasemka.
Jedno po drugim.
Ładne.
[pstryk]
Kilkanaście lat póżniej byłby z tego nadzwyczajnie romantyczny moment na bank zwieńczony pocałunkiem.
Nie teraz.
Teraz Jack demoluje romantykę, z dzikim rykiem szarpie Dynię za włos i zwiewa.
Dynia w ryk.

(...)
Trzeci kadr.
Słoneczna plama.
Siedzę na ławce oparta o stary, pruski mur.
Spijam menisk znad kawowych fusów.
Kawa jest z Hajfy albo z supermarketu.
Przez trawnik biegnie trójka bosych.
Dynia, Ryfka, brat Ryfki.
Za nimi na czterech galopuje Biskwit.
Wszyscy blond. W słońcu nieomal platynowi.
Brat Ryfki z lokami do ramion.
Lecą z miską rwać cytryny z drzewa [1].
Będą robić lemoniadę.
Dwunożni rwą, Biskwit klęczy, zanosi się śmiechem, bije brawo.
Ładne.
[pstryk]

[1] mamy tu niezły południowy klimat, ale drzewa zimują w szklarni

(...)
Czwarty kadr.
Dynia i Rubenito.
Wideokonferencja.
‘Weisst du? Das ist meine Schwester.’ – mówi  Dynia podnosząc za kołnierz do kamery wierzgającego i zdegustowanego Biskwita. Jej niemieckie rrrrrrr jest tak ostre, że mogłoby otwierać konserwy ze skumbrią w tomacie.
Rubenito, który kompulsywnie przebiega przed kamerą ze świetlnym mieczem, zatrzymuje się zdezorientowany.
‘You speak funny!’
‘No! I speak GERMAN!’
Ładne.
[pstryk]

(...)
Piąty kadr.
Dynia i Ryfka leżą na tapczanie.
Wyjęły z półek książki Ryfki.
‘Gruffalo’, ‘Room on the broom’, ‘The cat in the hat’.
Po hebrajsku.
Czytają.
Dynia tradycyjnie od przodu do tyłu.
Ryfka – oficjalnie – od tyłu do przodu.
Ładne.
[pstryk]
‘Lubię twoje książki, Ryfka.’ – mówi Dynia. ‘Od razu wiadomo, co jest na końcu!’
(... o czym należy pamiętać sięgając po hebrajskie powieści detektywistyczne...)

(...)
Szósty kadr.
Róż i baletnice [2].

Ładne.
[pstryk]
Bardziej dygas niż Degas, prawda?

[2] pozowałam kończynami górnymi

(...)
Siódmy kadr.
Poranne słońce błyskawicznie podgrzewa imitację marmuru na klatce schodowej.
Schodzę boso do skrzynki na listy.
Ładne.
[pstryk]

(...)
Ósmy kadr.
Wyjeżdża Hauptcioteczka.
Na pożegnanie podaję mielone.
...
...
z soi.
Nikt się nie zorientował.
(MWHAHAHAHAHAHAHA!!!)
Mówcie mi: Lukrecjo!

©kaczka