1189-1190

[22-23 Jul 2012]

(...)
Opisałabym Wyspiarskie lato chwytającym za serce zachwytem Briana Coxa  wzruszonego nanosekundowym błyskiem supernowej, ale przegapiłam.
Wyspiarskie lato – produkt nietrwały, spożyj w dniu zakupu – było wczoraj.
A wczoraj zapadłam na tajemniczą febrę, niemoc i pospolitą zgryzotę.
Lato przeszło mi koło nosa.
Ze słońca monstrualną kwarcówką i bezchmurnym sufitem z lazuru.
Gdybyż tego było mało...
A tu jeszcze sąsiedzi tradycyjnie wytoczyli z garażu übergrill.
Übergrill wypełnia cały ogród, ma gabaryty statku Enterprise, lśni i błyszczy.
Przychodzi mu to łatwo, bo jako żywo, od dwóch lat, nikt go jeszcze nie odpalił.
(Nadal ma metkę i nadal spowija go folia od producenta.)
Übergrill jest ich letnią ogrodową ozdobą, dopełnieniem ceramicznego leprechauna i ciurkającej fontanny z amorkiem.
Wystawiają pierwszego dnia lata, chowaja gdy lato się kończy. Czyli najdalej po tygodniu.
Oni übergrill i wyprane kilka tysięcy pluszowych maskotek rozłożone na ręcznikach wśród trawy (pierwsza myśl: masakra w zoologu), ja febra, niemoc i tylko tego lata żal.
Amatorskie postepowanie epidemiologiczne wskazuje, że zarazę znosi do domu Dynia i ciska tą zarazą w pobielane globule, inne płytki oraz ciałka, sabotując rodzicielskie układy immuno.
(A bez układów, wiadomo, w życiu się nie da.)
Po Dyni zaraza, rzekłbyś jak woda po kaczce, może i ją trawi, ale nijak nie redukuje parametrów energetycznych.
Kaczce natomiast nie tylko wyszarpuje dywan spód stop, ale jeszcze nie omieszka leżącej dokopać, a jak nie kopnie to podpuści Dynię, by dokonała desantu.
Czternaście kilo z rozbiegu z impetem na klatkę z żeber.
MAAAAAAAAAMUUUUUUU!
[Głuchy jęk materaca.]


(...)
Norweski, który skanuje treści bloga programem google übersetzer, uczynił wpis w książce skarg i zażaleń.
Ani słowa o tym, że zaklinałyście się na wszystkie świętości, że wiecie którędy na Warszawę. Tylko wsiadać i jechać, a już za bramą nie mogłyście się zdecydować, czy w lewo, czy w prawo.
Ani słowa o tym, że żadna z was nie miała pojęcia o obowiązujacych ograniczeniach prędkości.
Ani słowa o tym, że nie ma żadnych ograniczeń prędkości! Ani znaków!
Ani słowa o tym, że obiecałyście, że opłotkami, a tu nagle wyrasta przede mna Pałac Kultury.
Ani słowa o tym, że na pytanie ‘którędy?’ odpowiadałyście ‘prosto’, choć prosto były schody do Pałacu, palma, albo Muzem Narodowe.
Ani słowa o tym, że nie wiedziałyście, gdzie zaparkować, dzieki czemu Most Księcia trzy razy. Plus wpadka z opłatą za bezpłatny.
Ani słowa o tym, że gdy trwale zablokowałyście dwa dystrybutory na stacji benzynowej, powiedziałyście temu z mięśni i tatuaży, że to ja!
I ani słowa o tym autokarze z Litwy, który na środku  Jerozolimskich zahamował mi przed maską bez uprzedzenia, a ci co z niego wysiedli, albo rozbiegli sie na wszystkie strony, albo ze stoickim spokojem zaczęli wyjmować bagaże. 
Celulozowe torby w paski. 
Miliardy celulozowych toreb w paski.

Przeżył.
Będą o nim śpiewać bardowie.


©kaczka