[312]

[15 Nov 2016]
 

(...)
Ulica mnie uwielbia.
Po parzystej i nieparzystej stronie.
To było jak w czasach wielkiej zarazy. Szłam środkiem drogi, a z domów wychodziły matki i wynosiły mi torby pełne zwłok.
Poliestrowych zwłok.
A w domach ryk i żałoba.
Zbiórka pluszaków na konto afrykańskiej wioski przetrzebiła populację wypchańców na całej ulicy.
Matki są mi dozgonnie wdzięczne, tylko dzieci patrzą jak na mordercę.
Dynia, o dziwo, proces selekcji przeprowadziła błyskawicznie. Problem zaczął się wtedy, gdy postanowiła z każdym poliestrem pożegnać się osobiście.
Po kwadransie podniosłej retoryki w stylu: 'Musisz odejść, ale może znajdzie się ktoś, kto pokocha cię jeszcze bardziej niż ja!', byłam gotowa nie tylko zatrzymać nasze, ale i otworzyć przytułek dla cudzych.
Ostatecznie udało się.
Afrykańska wioska otrzyma równowartość kwoty ze sprzedaży dwustu czterdziestu litrów misiów, wiewiórek, jednorożców i tygrysków. (Dwa worki po sto dwadzieścia litrów!)
Nisza ekologiczna cieszyła się pustką przez dwadzieścia cztery godziny.
Natura gardzi próżnią, więc po upływie doby cherubiny, akompaniując mi przy zakupach, wyniosły ze sklepu po pluszowym koniu. W skali zmniejszającej, ale nie na tyle zmniejszającej, żeby te konie były niewidzialne.
Same je kupiłam! Sama introdukowałam nowy gatunek!
#plaskwczoło
Kopytem.

(...)
Upłynął tydzień od ostatniej lekcji religii.
- Dyniu,  ktoś przyniósł waszej pani te nalepki adresowe?
- Nie. Tylko ja.
- I oddałaś jej wszystkie?
- Tak, ale powiedziała, że one nie są tak do końca takie, jakie być powinny.
- Bo?
- Bo nie narysowałaś na nich linii ołówkiem, żeby każdy mógł się równo podpisać!!!

[Dobry Boże, jak ja cię rozumiem.
I morze rozstąp, i wody polej, i jeszcze manny daj w czterdziestu dwóch smakach!]

(...)
- Umiem pisać! – oznajmił Biskwit i pokazał światu swoją pierwszą powieść.

- M jak mama! – rozpłynęłam się ze wzruszenia.
- M jak Donald's! Mc Donald's! – bezlitośnie rozwiał złudzenia nieletni autor.
[Drogi Pamiętniczku, mam wrażenie, że właśnie zdobyłam jakiś szczyt! Czyli można być jednocześnie najlepszą i najgorszą matką?]


©kaczka