1662

[16 Sep 2013]

(...)
Palec pod budkę kto nigdy nie utknął na imprezie ‘wpadnijcie obejrzeć zdjecia z wakacji’.
Dwieście czterdzieści zdjęć zachodu słońca na plaży, sto osiemdziesiąt cztery portrety rodzinne z gofrem, wielbłądem, piramidą lub smażoną flądrą (bez aluzji do nawyków higienicznych lub nadużywania solarium przez wybranych członków rodziny), a tu pan Rysio, nasz kaowiec, tańczy makarenę nad brzegiem basenu... a tu dziateczki zasypały tatusia wydmą w wiaderkach, a tu ratownicy z psami odkopują tatusia, a tu tatuś odjeżdża karetką na sygnale...
Każdemu się zdarzyło.
Gospodarz wyświetla na prześcieradle, gospodyni stoi w drzwiach odcinając drogę ucieczki, alkoholu zwykle zbyt mało, aby się znieczulić. ('Tak, tak, to oryginalna metaxa, sprzedawca się zaklinał, że pił z tej butelki sam Zorba,  ale rozumiesz... trzymamy na specjalną okazję.')
Ze zdziwieniem odkryłam, że istnieje jeszcze inny, równie radykalny nurt.
Nurt fotografii lakonicznej.
Prekursorem nurtu jest Hauptcioteczka.
Hauptcioteczka z Hauptwujaszkiem, jak przystało na Teutończyków w wieku emerytalnym, sporo podróżują.
Reisefieber Aldi oraz Lidl otworzyły im drzwi na świat
I ja bym sobie winszowała dostępu do tych wrót, bo kuszą one nie tylko sanatorium w Międzyzdrojach, ale i  choćby trzytygodniową, morską wyprawą na Grenlandię.
(Trzytygodniowa, rodzinna wyprawa na Grenlandię pozostaje w sferze li i jedynie marzeń. Norweski  niewyjściowo zielenieje przy pierwszej fali, a Dynia odkąd przemówiła, jeszcze nie zamilkła, wobec czego, z obawy przed zwiększonym współczynnikiem samobójstw, dla dobra społeczeństwa, nie nadaje się do przetrzymywania przez miesiąc w zamkniętych pomieszczeniach z ograniczonymi dekoracjami i tą samą publicznością.)
Za to Hauptcioteczka z Hauptwujaszkiem ochoczo korzystają.
Tak nam się przynajmniej wydaje, gdyż jest problem z materiałem dowodowym.
W Izraelu Hauptcioteczka wykonała trzy zdjęcia. Jedno wnętrza autokaru, drugie na tle niezidentyfikowanego krużganka, trzecie – sandałów, które kupiła od obnośnego sprzedawcy obuwia.
Zdjęcia z Amsterdamu przedstawiają hotelową łazienkę i dworzec kolejowy w Hamburgu.
Na przezroczach z Wiednia poznajemy rodzinę Państwa Klopke (Sehr nette Leute!) w czterdziestu sześciu odsłonach - siedzieli przy sąsiednim stoliku w jadalni.
Fotoplastikon z Turcji (zwiedzanie Stambułu) uwiecznił kelnera roznoszącego drinki i zawartość bufetu all inklusiv.
Przedwczoraj Hauptcioteczka z Hauptwujaszkiem wrócili z podróży okrętem po krajach nadbałtyckich.
Sztokholm, Tallinn,  Petersburg, Ryga. All inklusiv.
Chrzanić  Sztokholm, Tallinn, do Rygi zawsze człowiek zdąży pojechać, ale intrygował mnie ten Petersburg.
Ermitaż, Lenin, matrioszki made in China, zdjęcie na tle jaj Faberge, Panzerkreuz Potiomkin, Newski Prospekt.
Wersja oficjalna jest następująca: tuż po odbiciu od brzegu aparat fotograficzny Hauptcioteczki uderzył o dno Zatoki Botnickiej, zjadł go wieloryb, po rozpruciu wieloryba oprócz jednego, czy dwóch Jonaszy znaleziono w żołądku aparat z roztrzaskanym obiektywem. A poza tym, ojtamojtam, Hauptcioteczka i tak nie zabrała ładowarki.
(Nieśmiało zasugerowałam, że w takim Petersburgu, wystarcza chyba wyrazić głośniej zainteresowanie: ein Fotoapparat bitte, zaszeleścić banknotem z Angelą  i  w trymiga uzyskać dostęp do sprzętu, jeszcze niewykluczone ciepłego, bo należącego do kogoś z końca tej samej niemieckiej wycieczki. Niestety, nikt w tej rodzinie nie traktuje mnie poważnie.)
Ponieważ mądry Teuton po szkodzie, materiał zdjęciowy z podróży po krajach nadbałtyckich składa się z pięciu zdjęć (po jednym na kraj) wykonanych prehistorycznym telefonem komórkowym.
Jest wspólny temat: nabrzeże.
Na każdym ze zdjęć Hauptcioteczka (choć przy tej ilości pikseli równie dobrze może być też i Pacman) stoi na nabrzeżu na tle swej Queen Mary II.
Każde zdjęcie jest identyczne, rozdzielczość nie pozwala na fanaberie, i morświna z rzędem temu, kto odróżni na nich Petersburg od Sztokholmu, a oba od fototapety w biurze podróży.
- Ale kupiliście coś? Dziecku? – wypytuję, bo choć nie znoszę ciupag z inskrypcją ‘Pamiątka znad morza’ to pamiętam jak bardzo mnie jako pacholę, cieszyła matrioszka, dar z Moskwy. Poza tym, wiadomo, Hauptcioteczka kompulsywnie kupuje bibeloty. Hurtem.
- Nie.
Nabieram podejrzeń, że oni nigdzie nie wyjeżdżają.

©kaczka