[225]

[13 Nov 2015]

(...)
Gdy odbierałam wczoraj Dynię z placówki rzuciło mi się w oczy, że atmosfera w Szwabskich Kluseczkach była niecodzienna. Dość poluźniona, jakby na lekkim rauszu i wyraźnie wymykająca się naszpaniom spod kontroli.
Złożyłam to na karb podniecenia ekspektatywą wieczornej, świętomarcińskiej procesji z latarenkami.
(Dwadzieścia pięć indywidualnych latarenek Szwabskie Kluseczki wykleiły, a jakże, w ciągu jednego poranka i wedle tej samej matrycy. Ten brak znaków szczególnych, nonszalancko krótka pamięć pieciolatków, a jednocześnie bezkompromisowe poczucie własności nie ułatwiały  decyzji: ‘Na litość boską, która latarenka jest twoja?’)
Zdziwiło mnie jednak, gdy wreszcie, nie bez trudu, połączyłam właściwą Dynię z właściwym artefaktem, że Dynia idzie do domu i śpiewa.
Pełną piersią.
Nie, żeby Dynia nie lubiła sobie czasem pośpiewać, ale zaskoczył mnie rozmach, skala i determinacja.
Dopiero w domu (w tle: Dynia śpiewa), rozpakowując przedszkolny plecak (Dynia śpiewa) i badając jego zawartość (Dynia nadal śpiewa), odkryłam kawałek tajemniczego pieczywa (... tak wciąż śpiewa).
Była to noga drożdżowego wypieku, nędzny kawałek świętomarcińskiej bułki o kształcie Golema, którą to bułką dzieli się tu z bliźnimi z okazji święta.
Naszpanie wypiekły.
Ponieważ macierzyństwo uczyniło ze mnie padlinożercę (dojadam resztki), czniając aspekt socjologiczno-religijno- kulturowy, wbiłam zęby w wypiek (żeby się broń Bóg, nie zmarnowało) i odkryłam prawdopodobną przyczynę niezdrowej wesołości całego plutonu cherubków.
Otóż są dwie możliwości.
Albo paniom pomyliły się proporcje i na sto kilo drożdży pobrały dziesięć kilo mąki, albo zaczyniły zaczyn rok temu i właśnie sobie o nim przypomniały.
Dzień, dwa więcej, rurka do destylacji plus chłodnica wbita w strategiczny punkt pieczywa i byłby Riesling lub inny Sauvignon. Bez czekania to już od ręki było młode wino mołdawskie w poręcznym formacie. Do krojenia na kanapki.
Jeśli ja upiłam się łydką, cóż dopiero niewinne dziateczki, które pożarły resztę korpusu Golema!
(Dynia śpiewa...)


©kaczka