[3]

[5 Nov 2013]

(...)
Dla Dyni to jest jednak jakaś odmiana raju.
Gdzie nie pójdziemy, mam na myśli sklepy z asortymentem spożywczym, wszędzie nieletnich dożywiają gratis.
Czasem wolontaryjnie, czasem należy się upomnieć.
Dynia – ależ niespodzianka (!) –  błyskawicznie nauczyła się upominać.
‘One szajbe Wurst’ krzyczy pod ladą chłodniczą, a obsługa usidlona błękitem pruskim ócz nie tylko przytnie szajbę grubą na rzeźniczy palec, ale jeszcze po bułeczkę wielkości rondla poleci.
Dyni się tak od tego poprzewracało w głowie, że czasem nadgryzie i gdy uzna, że jej nie konweniuje z kubkiem smakowym, próbuje oddać i wyłudzić w zamian nogę szynki parmeńskiej.
Dziś przyłapałam Dynię i Hauptcioteczkę na konsumpcji promocyjnej kiełbasy typu metka cebulowa przegryzanej sałatką ze śledzia matiasa. Na spróbowanie. Na oko pół kilo.
Nie mam nad tym kosmosem żadnej kontroli.

(...)
Przystanęłyśmy w sklepie z odzieżą.
Dynia zajęła kanapę przed telewizorem z kreskówką, ja kilka metrów dalej przerzucałam wieszaki, gdy oto nagle na kanapie obok Dyni przysiadła urocza, nieletnia, elokwentna autochtonka i najwyraźniej próbowała Dynię zająć rozmową.
Dynia nie zdzierżyła i nadeszła z oryginalną, tubalną na pół sklepu pretensją.
‘Mama! Why this boy [1] wants know my name?! I don’t want to say my name! I WANT WATCH. WATCH IN PEACE!’
Autochtonka uciekła z płaczem.
Pierwsze kontakty z nową cywilizacją bywają złożone.
Tubylcy winni się jednak cieszyć, ostatecznie zwyczajem Pizarra nie wymieniła tyfusu na frytki.

[1] Ludzkość składa się nadal wyłącznie z boys (nieletni) oraz pani (dorośli). Błogosławiona niech będzie Miss Niles, która tak intensywnie rozwijała w Dyni poczucie własnej wartości, że ostatecznie utrwaliła w Dyni i jej płeć w nierozerwalnym zestawie ‘I am clever girl’.
- Kim jesteś, Dyniu?
- Iamclevergirl!


©kaczka