971-975

[8-11 Dec 2011]

(...)
KLIK KLIK

(...)
Ciociabecia przeniosła się z Bullerbyn na Wyspę i zamieszkała za końcem świata na lewo.
Koniec świata ma swój kod pocztowy.
Kto nie wierzy, niechaj sprawdzi.
RG20.
Odwoziliśmy wczoraj ciociębecię do domu po przyjemnej kawie z piernikiem i naszej półdziennej szychcie na świątecznym kinderbalu... i za końcem świata na lewo było wąsko, bezludnie, autobus raz na tydzień, a gdy wysiadłam z samochodu wpadłam po kolana w ruchome piaski i bagna.
Za końcem świata na lewo – tak utrzymuje ciociabecia – jest instytut, który ciociębecię zatrudnił.
Instytut ściśle tajny.
Ciociabecia ulokowana w ogromnym, pustym motelu z prysznicem na korytarzu.
Do najbliższej wsi przez pola i krowy.
Do miasta – autobusem raz w tygodniu.
- Jeszcze nie musicie się odkażać – powiada ciociabecia – jeszcze nie pracuję z żywym materiałem...
Brama do instytutu, na jednym zawiasie, skrzypi targana wiatrem.
Egipskie ciemności.
Opustoszałe, zrujnowane budynki.
... niewykluczone jednak, że w ruinach jest winda, która dzień w dzień wiezie ciociębecię dwadzieścia pięter wgłąb ziemi, gdzie chrom, szkło, technologia i przeciwciała przeciw wszystkim dostępnym na ziemi wirusom... lub gdzie genetycznie zmodyfikowana Mila Jovovich hasa sobie wśród smutnych zombie.
Tego ciociabecia nie mogła nam zdradzić.

(...)
Jak dobrze, że zainwestowaliśmy w made-in-azja bombki z taniej sieci, a nie w osiemnastowieczne, ręcznie malowane ozdoby choinkowe z weneckiego szkła inkrustowane złotym pyłem.
Jak dobrze, gdyż by przystroić norweskie drzewko, tak gęste, że wśród konarów wciąż spodziewamy się znaleźć parę norweskich wiewiórek... gdyż by przystroić drzewko Dynia wyciąga zawleczkę i rzuca bombką w choinkę.

(...)
Pierwszym, co uczyniła Dynia, gdy wparowała na kinderbal, było przebiegnięcie przez posesję, zlokalizowanie i zgromadzenie wszystkich materiałów i publikacji, które zawierały choćby wzmiankę o świni Peppie.
Niektóre zgromadziła po dobroci, niektóre fizyczną lub psychiczną przemocą, by następnie okopać się z łupem na kanapie, opcjonalnie w ogromnym plastikowym samochodzie.
Większość imprezy – z wyjątkiem czasu przystawek i przekąsek – Dynia spędziła kontemplując kolekcję lub sycząc ‘noooooł’, do tych, którzy szarpali za drzwi limuzyny.
Prezent, który przypadł Dyni w udziale – zestaw do trymowania pluszowych czworonogów – przyprawił o palpitację i wypieki inne dziewczątka. Inne dziewczątka darły go sobie z łap i zdzielały się po głowach szczotkami, suszarkami i polietylenową żywnością dla polietylenowych wypchańców.
Dynia unosiła wzrok znad lektury i kompletnie nie rozumiała, o co ten ambaras.



©kaczka