1256-1562

[1-7 May]

(...)
Przede wszystkim nauczyła się wyrywać serce Rubenitowi i wycierać sobie nim buty. (I sercem, i w sumie Rubenitem.)
- Majn no like you more. – rzuca ponoć od niechcenia w regularnych interwałach i syci się iberyjską spektakularną, dość teatralną rozpaczą. (Gil, smark, ryk, darcie szat, ‘Dynia no like me’.)
Indagowana o powody, bezczelnie się wypiera.
- MAJN LIKE! MUCH!

(...)
W trzecim roku wojny o jeden plastikowy, ogrodowy samochód pokonała przeciwników jednym strategicznym posunięciem.
Zdjęła gacie i nasikała do środka.
Ochronce nerwowo lata powieka.
Rubenito bawi się piłeczką.

(...)
Na nic próby racjonalnej dyskusji na temat ‘przestań urządzać sceny, gdy ojciec oddaje cię do zakładu wychowawczego’.
Posunęłam się do przekupstwa ‘nie będziesz płakać, dostaniesz lizaka’.
Dyni zaświeciły się chytre oczka.
Przekalkulowała.
Przypieczętowałyśmy kontrakt.
Zaiste, powiada Norweski, łzy nie uroniła, ale mową ciała dała do zrozumienia, że placówka napawa ją wstrętem. Słowem, miała minę jakby ją obesrało.
Mój błąd.
Należało sprecyzować.
Nie będziesz płakać i będziesz emitować entuzjazm.

(...)
Długi weekend był nadzwyczaj krótki.
Zbyt krótki.
Niby w tych samych dekoracjach, ale przy niebywałej pogodzie i w doborowym towarzystwie.
Od wczoraj Dynia utrzymuje, że pomidory są błeeeeee..., bo tak powiedziała Ulu.
Ulu guru.
W ciągu czterdziestu ośmiu godzin Ulu przekonała Dynię, że arcyfajnie jest nurkować w wannie, a mycie włosów to rozrywka najwyższych lotów.
Słowem, Ulu wykonała niewykonalne.
Może dzieci powinno wychowywać starsze rodzeństwo?

(...)

©kaczka