[232]

[22 Dec 2015]

(...)
Po pięciu latach organizowania imprez urodzinowych dla młodzieży przedszkolnej, człowiek jakby okrzepł.
Nie chodzi już kopać trufli przy blasku księżyca, nie nastawia sufletów z ekologicznej marchewki, nie rzeźbi w pietruszce fair trade, ani nie zastępuje węglowodanów ekstraktem ze stewii.
Po pięciu latach człowiek sypie w miski rumuńskie prażynki z kartofli, odpala popcorn z mikrofalówki, wciska do kremu z masła kilo cukru pudru i całą tubkę syntetycznego barwnika o najbardziej nienaturalnym kolorze, a do tortu rozbija skamieniałe bryły kakao, które przywiózł sobie z wycieczki do Holandii w czasach, gdy nie miał dzieci i odmienne stany świadomości musiał osiągąć za pieniądze.
Po pięciu latach człowiek nauczony doświadczeniem wynosi porcelanę w różyczki do sąsiadów, zakopuje w ogródku noże i nożyczki, zabezpiecza mieszkanie zgodnie z japońskimi dyrektywami ‘jak przygotować się na trzęsienie ziemi’, a przede wszystkim dokładnie czyta treść polisy ubezpieczeniowej.
A i tak popełnia karygodne błędy.
Błędem było pozdejmowanie dziatek z lamp i karniszy i nakłonienie do wspólnej zabawy towarzyskiej.
Na skutek której, w ciągu dziesięciu minut część cherubinów zanosiła się histerycznym szlochem, część (Dynia) była śmiertelnie obrażona, a część wyła i tłukła pięściami w podłogę.
Faktycznie, z pozoru neutralna zabawa w ‘Podaj paczkę’ okazała się nie do końca przemyślana. Niemożność zsynchronizowania dzieci z systemem audio spowodowała, że Jack London wylosował różową bransoletkę z Helou Kitty, Biskwitowi nie dostały się żelki, a Dynia miała za złe, że największa paczka trafiła do Biskwita.
Aaaa... zamieszki w dziesięć minut. Prosić kaczkę.
Tak oto zepchnęłam z podium rodziców Ryfki, którzy na rozwścieczenie tłumu potrzebowali ponad dwa kwadranse. Uczynili to onegdaj własnoręcznie sprokurowaną piniatą, którą wzmocnili tak solidnie, że ostatecznie ojciec Ryfki musiał ją dobić na ziemi kijem golfowym, by obnażyła wnętrzności. A że czynił to pod presją ryczącego, sfrustrowanego tłumu, a  było lato, a w piniacie były głównie czekoladowe cukierki, to wyjaśniło ostatecznie, dlaczego na urodziny Ryfki Dynia udała się w różowej sukience, a wróciła w brązowej.
Po tej kulturalno-oświatowej wpadce ograniczyłam się zatem do dosypywania rumuńskich prażynek i zbierania resztek spyży z dywanu (uwaga na przyszłość! wynieść dywan!) i dołączyłam do alternetywnej imprezy sommelierów, która miała miejsce w kuchni i eksperymentowała z produkcją grzanego wina, grzanego piwa i grzanego ajerkoniaku.
To pozwoliło nam wszystkim przetrwać.
‘Mamo! To było best party ever!’ – powiedziała Dynia nim tak jak stała, w złotych pantoflach, padła w zgliszcza i usnęła. – ‘Też chcę takie.’
(Nic z tego. Twojego nikt nam nie ubezpieczy.)


(...)
Dekoracje i aprowizację zlecono podwykonawcom.

©kaczka