[142]

[12 Feb 2015]

(...)
Podręcznik do nauki polskiego w pierwszych rozdziałach uczy obcokrajowca odróżniać autobus od albumu ('To jest album. A to jest autobus. Album jest drogi.') Zwinniejszy umysłowo allochton błyskawicznie wypreparowuje z tej konstrukcji kręgosłup logiki. Album. Droga. Autobus. Algorytm na miarę Mensy. Polski nie dla idiotów.
Podręcznik do nauki włoskiego zaczynał od wina, przystawek i rodzajów makaronu. Dyskretnie epatował luksusową marką. Bohaterki nosiły buty od Ferragamo, a młodzież obowiązkowo pakowała książki i zeszyty do plecaków Invicta. Drwiło się tam z karabinierów, lżyło polityków, a na deser zawsze było tiramisù i można było pośpiewać ‘Volare!'.
Podręcznik do nauki szwedzkiego wyjaśniał na wstępie dopuszczalne, endemiczne konfiguracje związków międzyludzkich ('Det är Inga min sambo. Jonas och Kerstin är mina bonusbarn.') , a na poziomie dla werbalnie zaawansowanych (Norweski) z wdziękiem oraz bez oceniania snuł przez wiele rozdziałów historię jurnego Björna, który prowadził potrójne życie. Do dziś zastanawiamy się, czy to przez seksualnie wyzwolonego Björna po drugiej lekcji nauczycielka w hidżabie porzuciła pracę, czy może jednak chodziło o zbyt dociekliwe pytania Norweskiego zarówno te dotyczące sensu istnienia, jak  i czasu zaprzeszłego? Potomek Wikingów Sven, który przejął grupę nie był już dowodem na skuteczność rządowych programów integracyjnych, a jego entuzjazm był na miarę prac społecznych odbywanych w ramach wyroku za sikanie na ulicy. Gdy po latach wspominamy jego wylewność, w porównaniu ze standardową szwedzką kordialnością  (poziom wyjściowy minus dwieście, jeśli za wzorzec neutralności przyjąć Brytyjczyków) wydaje się nam, że mógł ten Sven być raczej Norwegiem wychowanym przez wilki z zaburzeniami osobowości. I nie, nie nie śpiewało się przebojów ABBA.
Podręczniki do angielskiego? Wiadomo. 'How are you?' 'Goodthankyouandyou?' (w wersji brytyjskiej) lub 'Awsome!' (w wersji amerykańskiej). 'Przejdźmy na ty', trochę plotek z dworu, trochę o jedzeniu ('Spotted Dick' i 'Toad in the Hole'), 'God save the Queen', nostalgia za kolonialną potęgą, Hyde Park, zakupy u Harrods’a i 'Szekspir największym poetą był'. Wszystko to sprzedane z nienagannym dubbingiem prezentera BBC, co sprawia, że w godzinie próby zapytawszy rdzennego Szkota  o drogę na dworzec i otrzymawszy odpowiedź au naturel przez pół roku dochodzimy do siebie lecząc poczucie własnej, lingwistycznej wartości na kozetce u psychoterapeuty.
I oto wreszcie podręcznik do niemieckiego, w którym wszyscy żyją w solidnych strukturach rodzinnych (matka, ojciec, dwoje dzieci), a w kuchni mają klasyczny Eckbank aus Massivholz (na wolnym rynku w cenie od tysiąca ojro) i który to podręcznik uczy, jak napisać donos na sąsiada, przegonić dzieci z podwórka i za podstawowy problem zdrowotny populacji uznaje stres, bezsenność i wrzody żołądka.
Bezcenne źródło wiedzy o narodzie.

(...)
Trochę Gaudi. Trochę Hundertwasser. Głównie Dynia.

 

©kaczka