[236]

[16 Jan 2016]

(...)
Wyszłyśmy z placówki.
Biskwit odziany był w czapkę z fizis bałwanka. Fizis bałwanka: dwie kropki oczu, pod nią pomarańczowa przestrzeń euklidesowa imitująca marchewkę, wreszcie powściągliwa  kreska pozioma zamiast rogala z węgielków. To ważne dla narracji, bo gdy Biskwit nie chce z kimś rozmawiać to zmienia sobie twarz. Naciąga czapkę po brodę z przesłaniem ‘a teraz gadaj sobie zdrów do bałwanka’.
Padało.
Padało deszczem, bo tu na południu, wśród winnic z rieslingiem,  niczym innym jednak nie pada.
Biskwit miał wokół pasa seledynowe tiule, w biodrach lazurowe rajtki, a stopy wbił w kozaki.
Kozaki też ważne dla fabuły.
Wyszłyśmy z placówki, padało, a Biskwit miał ochotę na wycieczki krajoznawcze.
Próbowałam odwołać się do rozsądku.
Pada, idźmy do domu!
Ale nie!
Biskwit prychnął, wlazł w najgłębszą kałużę i  tam, nieruchomy jak falochron, podjął protest stacjonarny.
Przystanęłam. Bez sił, nastroju i ochoty na pięćsetny tego dnia sparring z upiornym bałwankiem.
Akuratnie z  placówki wychynęła Jewdokia Nikołajewna Garoczkina z córką swoją Walerianą Stiepanowną, przodownicą Szwabskich Kluseczek, udekorowaną na stylonową snieżynkę
Na widok Biskwita stojącego w kałuży Jewdokia krzyknęła ze zgrozą, przypadła do cieku wodnego i rwąc sobie włosy z głowy dość teatralnie wykrzyknęła:  'WARUM?! Mäuschen! Warum?!'
Biskwit zirytowany,  że ktoś przeszkadza mu mieć za złe, a w dodatku porównuje do rodenta, natychmiast naciągnął sobie na twarz emotikon bałwanka i przerwał transmisję wzrokową między sobą a Jewdokią.
Jewdokia Nikołajewna odwróciła się tedy do mnie, wysunęła broń w postaci palca wskazujacego i celując w moją pierś zapytała roztrzęsionym głosem: 'Czemu jej na to pozwalasz?!' (A gdyby mogła to, daję słowo, dopadła by poł mego płaszcza i zaczęła potrząsać.)
Już miałam przysiąc, że to wodoodporne buty, ale przypomniałam sobie, że w sumie nie wiem. Nikt ich wcześniej nie testował w tak ekstremalnych warunkach. Wybąkałam zatem, że Biskwit taki trochę chyba angielski, Jewdokio, w swoich skłonnościach do podboju nowych ekosystemów.
Jewdokia rzuciła okiem na metrowego kurdupla o twarzy bałwanka, takie mikro Pussy Riot, lub motyw z powieści Kinga, stojący  nieruchomo w akwenie wodnym po kostki, zerknęła na tiule udrapowane w talii, na rajty w kolorze lazuru i rzekła:
- No, ja to poniekad rozumiem. W mateczce Rasiji też tak robimy...
(Uff!)
( i serio! 'W mateczce Rasiji!' Tak powiedziała!)
- ALE na miłość Bocha Atca! (tu przeżegnała się cerkiewnie) W KALOSZACH!
(Uff! było, zdaje się, falstartem.)

Następnego dnia wbiłam Biskwita w gumowce. Ale zapadła wiosna, kałuże wyschły, a Jewdokia odebrała Walerianę zbyt wcześnie by docenić wysiłek.
Ech.

(...)
- Maaaaaamo! I talked Polish with Denis!
- Ooo? A o czym?
- He said ‘JOGURT’, I answered ‘ACTIMEL’!


©kaczka