[237]

[20 Jan 2016]

(…)
Dwie niedziele temu Biskwit założył się z materią, że uda mu się przniknąć przez ścianę z rozbiegu.
I przegrał.
Nie było mnie przy tym, ale Dynia i Łukaszek nadal wspominają z wypiekiem na licach, jak to Biskwit obficie broczył na sterylne, białe kafle Łukaszkowego, chromowanego loftu.
(Norweski  przyobiecał mi tego dnia samotne popołudnie bym poużalała się nad sobą i rozdarła emocjonalne szatki, a potem zadzwonił i zagaił ‘Tylko, na miłość boską, się nie zdenerwuj...’)
W izbie przyjęć na chirurgii zbyteczne okazały się dokumenty, które wiozłam przez pół miasta. 
Ostatecznie klej jeszcze nie wysechł na poprzednich ranach ciętych, więc bez problemu rozpoznano Biskwita jako stałego bywalca po monogramach rezydentów wydzierganych w żywicach epoksydowych. Tym razem ciągłość tkanek odtworzono przy użyciu jednego chirurga, kilku plastrów, opakowania żelków reklamujących środki na przeczyszczenie oraz nadmuchiwanej lateksowej rękawiczki zgrabnie przerobionej na balonik.
(Jeśli Biskwit zechce znów próbować przenikać może skończyć jak Łukaszek. Tenże przenikał systematycznie i w pionie, i w poziomie i ma na czole gustowną bliznę w kształcie krucyfiksu.)
Chirurg dziecięcy nadzwyczaj bezrefleksyjnie wypisał receptę na  pozostawienie pacjenta przez kilka dni w łóżku, w półmroku, przy dyskretnej muzyce relaksacyjnej i oszczędzaniu mu wstrząsów psychicznych. Medycyna, niestety, nie  ma alternatywnej oferty dla tych, dla których zesłanie do łóżka jest wstrząsem psychicznym. Terapię zarzucono po trzech minutach z uwagi na dobrostan psychiczny pozostałych mieszkańców lokalu. I dzielnicy.
Co ciekawe, od momentu zderzenia ze ścianą Biskwit o wiele więcej mówi, werbalnie i z sensem manifestuje swoje radykalne poglądy (‘Meeeeeeeeehr baaaaaaaabiiiiiiiibaaaaa!'  Tłum. ‘Więcej Haribo!’), sam się odziewa w rajstopy, a także, konstruuje  makiety budynków z fantazją Franka Lloyda Wrighta i z nieortodoksyjnych materiałów.
Potęga płata czołowego!
Dzisiaj zderzyłyśmy się w drzwiach placówki z Jewdokią Nikołajewną.
Biskwit akuratnie zdjął bałwanka, dmuchnął w grzywkę i cały świat mógł podziwiać różowo-fioletowy plaster przytwierdzony do czoła.
Jewdokia padła przed Biskwitem na kolana, przytuliła do obfitego biustu (to reakcja, którą Biskwit wyzwala dość regularnie wśród opinii publicznej) i wykrzyknęła coś w stylu: ‘Kto cię tak skrzywdził, dziecino?’.
Nieco zdezorientowany Biskwit upewnił się najpierw, że jest bohaterem obdukcji, a potem bez wahania wykrzyknął dźgając dla efektu w plaster: ‘Das? Hier? MAAAAAAMA!’
Pawlik Morozow, jak pragnę...!


(...)
Szósty stycznia. Mimo gradu pomarańczy Kacper, Melchior i Baltazar docierają na miejsce śpiewając prawdopodobnie: 'For He's a Jolly Good Fellow…'

(...)
Z memuarów Dyni.
Sporty rodzinne.

©kaczka