[197]

[14 Aug 2015]

(...)
Za przyczyną wakacji Biskwit i Dynia spędzają ze sobą dużo czasu.
O dużo za wiele.
Biskwit jest jak 'Dzień Niepodległości', Director’s cut,  z wszystkimi efektami specjalnymi.
Plugged.
Stworzony do wysokich napięć.
Biskwit iskrzy.
Biskwit jest jak odbezpieczony granat.
Omdlewająco uroczy, ale jednak granat.
Nocami, a ostatnio już nawet około wczesnego popołudnia, gdy spirytusem (do użytku wewnętrznego) dezynfekuję rany duszy zadane za dnia przez Biskwita, zachodzę w głowę, czy binarny, zero-jedynkowy, wszystko-albo-nic charakter Biskwici to podręcznikowa myśl rewolucyjna prawie dwulatka, czy jednak kalejdoskop  genów ‘po mamusi’?
Cierpliwość rozbija się o to, że Biskwit chce związku partnerskiego i postuluje żeby wreszcie wszyscy przestali go upupiać.
Postulat ten przedstawiany jest w takim formacie audio, że przy nim odrzutowiec startuje jakby szeptem.
I słabo pociesza, że Biskwit  demonstruje wznosząc okrzyki  nienaganną polszczyzną.
(Nienienienienienienienienie...)
Do tego Biskwit nie zamierza pochylać się nad analizą przyczynowo-skutkową.
Jeśli zgniatana w dłoniach mrożonka roztapia się lodową rzeką i plynie po torsie to Biskwit żąda, aby zawezwana rykiem ekspedycja ratunkowa umyła go i przebrała natychmiast, ale bez konieczności fizycznego rozstania się z rozmrożoną zupą w waflu. (W sumie, to sytuacja bez wyjścia. Biskwit będzie wył dlatego, że albo wyłamie mu się palce, albo dlatego, że zaniecha reanimacji deseru.)
Skoro wszyscy dookoła samodzielnie konsumują makaron nitki, to i Biskwit nie będzie jadł nitek pociętych nożyczkami. Biskwit spędzi nad półmetrowymi nitkami pół dnia, ale udowodni, że spaghetti można zjeść łyżeczką do herbaty. (Wszelka pomoc humanitarna wysłana w celu ‘nakarmić cię, Biskwicie?’ zostanie zmieciona z powierzchni ziemi akustyczną falą uderzeniową i wróci do centrali z widelcem wbitym w kolano.)
Jeśli Dynia potrafi wypić rosół z talerza to oznacza, że Biskwit też może, a ratownicy winni mu wyczesać  makaron z koafiury siłami telekinezy (byle chyżo!).
Oraz jeśli wszyscy wyrośli już z pieluch to Biskwit też nie będzie ich nosił, gdyż woli majtki z koronką. Słabą stroną tego planu jest drewniana podłoga, brak kontroli nad układem hydraulicznym oraz to, że Biskwit, niestety,  uważa, że muszla klozetowa jest odmianą poidła, a nie miejscem składania ofiar Wojowniczym Żółwiom Ninja.
Reasumując, Biskwit chce tak jak Dynia tylko szybciej, wyżej, silniej i oczywiście, lepiej.
Dynia traktuje Rozwydrzeńca z wyjątkową cierpliwością i gotowa jest na zaskakujące ustępstwa [1].
W dżungli piaskownicy rzadko jednak spotyka się laureatów pokojowej narrody Nobla i tak oto, raz czy drugi, Biskwitowi naruszono nietykalność za zamach stanu lub desant na cudzy zestaw 'wiaderko plus łopatka'.
I to moment, w którym czuję się nadzwyczajnie rozdarta między ‘Larum! Biją mi dziecko!’ a ‘Ależ mu się należało!’

[1] z wyjątkiem momentów, kiedy nie jest

(...)
Dwulicowy i obuupłciowy, jak ślimak winniczek, kapitan Rainbow TM we wdzianku ze spandeksu w kolorze wszystkich dostępnych kredek (również, lub przede wszystkim, tych znalezionych pod kanapą).
Jest KONKURS.
Tu.

©kaczka