[22-31 Aug 11]
(...)
- Zorganizowałam nam tu takie maleńkie ciasteczko...– powiada z dumą Dynia (nadal wyłącznie mową ciała) i dźga przy tym w format A4 placka, który zdeponowała na talerzu. – ... gdyż nasze, matko, się jakby skończyło.
(Nasze było jedynie w rozmiarze A5. Na jeden kęs. Szkoda wspominać.)
Zorganizowała to ciasteczko przenosząc w dwóch paluszkach z cudzego talerza, mniemając, że nikt nie widzi.
Pulchny, drożdżowy, śliwkowy placek osypany cukrem i kruszonką.
- Córko – smrodzę dydaktycznie – to ordynarna kradzież! Nie kradniemy placków! Dalejże, zwróć ładnie placek regularnemu właścicielowi.
Na takie dictum Dynia rzuca się twarzą w placek, wypycha plackiem policzki, krztusi się, parska okruchami, dopycha ręką, sinieje, placek wychodzi jej nosem i uszami.
Reanimacja.
Nie trzeba zwracać placka, placek wygląda jak zwrócony.
Zwrócony, nie zwrócony.
Się przecież nie zmarnuje.
Siwe włosy, siwe włosy.
(...)
Wspina się.
Jak ona się wspina!
Jest brakującym ogniwem między małpiatymi a człowiekiem.
Mamy w domu gibona.
(...)
Samolot.
W samolocie można przechadzać się w tę i z powrotem.
Ad infinitum.
Dla Dyni to wyłączna opcja.
- Ta! – krasi (czasem) Dynia sylabą wyciągnięty jak drogowskaz paluch – Ta!
W tłumaczeniu a teraz biegnijmy obejrzeć tego przystojnego młodzieńca w pierwszym rzędzie. Po raz tysiąc pięćset dwa siedemset.
Młodzieniec miał dwanaście lat, blizny i strupy twardziela z deskorolką i rozkochał w sobie Dynię na zabój.
Ma Dynia wyraźne upodobanie do starszych młodzieńców.
Po mamuni.
(...)
Herr Klitzewinzig und der Wal.
©kaczka
(...)
- Zorganizowałam nam tu takie maleńkie ciasteczko...– powiada z dumą Dynia (nadal wyłącznie mową ciała) i dźga przy tym w format A4 placka, który zdeponowała na talerzu. – ... gdyż nasze, matko, się jakby skończyło.
(Nasze było jedynie w rozmiarze A5. Na jeden kęs. Szkoda wspominać.)
Zorganizowała to ciasteczko przenosząc w dwóch paluszkach z cudzego talerza, mniemając, że nikt nie widzi.
Pulchny, drożdżowy, śliwkowy placek osypany cukrem i kruszonką.
- Córko – smrodzę dydaktycznie – to ordynarna kradzież! Nie kradniemy placków! Dalejże, zwróć ładnie placek regularnemu właścicielowi.
Na takie dictum Dynia rzuca się twarzą w placek, wypycha plackiem policzki, krztusi się, parska okruchami, dopycha ręką, sinieje, placek wychodzi jej nosem i uszami.
Reanimacja.
Nie trzeba zwracać placka, placek wygląda jak zwrócony.
Zwrócony, nie zwrócony.
Się przecież nie zmarnuje.
Siwe włosy, siwe włosy.
(...)
Wspina się.
Jak ona się wspina!
Jest brakującym ogniwem między małpiatymi a człowiekiem.
Mamy w domu gibona.
(...)
Samolot.
W samolocie można przechadzać się w tę i z powrotem.
Ad infinitum.
Dla Dyni to wyłączna opcja.
- Ta! – krasi (czasem) Dynia sylabą wyciągnięty jak drogowskaz paluch – Ta!
W tłumaczeniu a teraz biegnijmy obejrzeć tego przystojnego młodzieńca w pierwszym rzędzie. Po raz tysiąc pięćset dwa siedemset.
Młodzieniec miał dwanaście lat, blizny i strupy twardziela z deskorolką i rozkochał w sobie Dynię na zabój.
Ma Dynia wyraźne upodobanie do starszych młodzieńców.
Po mamuni.
(...)
Herr Klitzewinzig und der Wal.
©kaczka
Dla czternastomiesięcznej Maszki jedyną opcją w samolocie było skubanie owłosienia przedramion ( przyznać muszę - mocno włochatych) Włochów. Fascynacja nie dawała się niczym innym 'zagadać'..
ReplyDeleteDobrze, że jesteście!
kwestię starszych absztyfikantów mamy już omówioną...ze zdjęciem włacznie.
ReplyDeletePan Maluśkiewicz rzucił mi się ostatnio w oczy na półeczce z dziecięcym designem - jako wspomnienie dziecięctwa. Sentymenty
dingsy - u nas się mówi "taki dings" na określenie czegoś technicznego, trudnego do nazwania
> Anionka: milo wracac, gdy sie ciesza :-) skubanie Wlochow chyba nie po mamusi? ;-)
ReplyDelete> Hermi: omowiona i przyklepana :-) a wichajster? wichajster tez jest w uzyciu?